үпкәләү

неперех.

1) обижа́ться/оби́деться || оби́да

өлкәннәргә үпкәләргә ярамый — на ста́рших обижа́ться нельзя́

аның тавышында үпкәләү сизелә иде — в его́ го́лосе чу́вствовалась оби́да

2) обижа́ться/оби́деться, пеня́ть

үзеңә үпкәләү — пеня́й на себя́

авызың кыек булгач, көзгегә үпкәләмә — (посл.) не́чего на зе́ркало пеня́ть, ко́ли ро́жа крива́

3) в знач. прил. үпкәләгән оби́женный

үпкәләгән кыяфәт — оби́женный вид

•

- үпкәләп алу

- үпкәләп тору